Για την Αμαλία
«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του», σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992.
«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδια, όχι ο κανόνας...», Αμαλία Καλυβίνου (1977-2007).
«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.», Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου (μητέρα και αδελφή της Αμαλίας).
Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/ 1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του ΕΣΥ:
«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας»
15 σχόλια:
Μακαρι να βγει κατι απο ολη αυτη τη κινητοποιηση...
Ο Έλληνας πρέπει να ξεπεράσει την "υποχρέωση" στο φακελλάκι.
Αν όλοι μαζί σταματήσουμε να δίνουμε, αυτομάτως καταργείται.
Από που πηγάζει άραγε και ποιά είναι η ιστορική διαδρομή αυτής της αναγκαιότητας για φακελάκι;
η ελληνόφωνη κοινότητα των ιστολόγων αφιερώνουμε τη σημερινή ημέρα στη μνήμη της Αμαλίας Καλυβινού, οργανώνοντας εκστρατεία καταγγελίας των ανορθολογισμών του δημοσίου συστήματος υγείας και της εκμεταλλευτικής πρακτικής από μερίδα του ιατρικού προσωπικού, η είδηση νωρίς το πρωί ήρθε να επιβεβαιώσει για πολλοστή φορά όσα κραύγασε με την τελευταία ικμάδα της ψυχής της αυτή η κοπέλα: μέσα στο ασθενοφόρο ξεψύχησε νεογέννητο, το οποίο γεννήθηκε πρόωρα στο "Τζάνειο Νοσοκομείο" και έπρεπε να μεταφερθεί άμεσα σε ειδική μονάδα. Το ασθενοφόρο έφτασε με καθυστέρηση τριών ωρών! Διότι, όπως αποδεικνύεται, υπάρχει μόνο ένα κατάλληλο για νεογνά ασθενοφόρο σε όλη την Αττική και πιθανώς σε όλη τη χώρα!
Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας Καλυβινού ήταν η δημιουργία ενός ογκολογικού νοσοκομείου για παιδιά. Ζήτησε από όλους μας να ενισχύσουμε το σύλλογο "Ελπίδα", ο οποίος δραστηριοποιείται για το σκοπό αυτό. Είναι, βεβαίως, σεβαστή η επιθυμία της.
Εάν οι Έλληνες θέλουμε να ζούμε σε μια χώρα ανεπτυγμένη, δε χρειάζεται να "επενδύουμε" σε φιέστες τύπου glamorous Ολυμπιακών Αγώνων ή εξοπλιστικά προγράμματα δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Εάν οι Έλληνες ενδιαφερόμαστε για το παρόν και το μέλλον της κοινωνίας μας, θα απαιτήσουμε την άμεση ποιοτική αναβάθμιση του δημοσίου εκπαιδευτικού και υγειονομικού συστήματος...
Η συγκλονιστική περίπτωση της Αμαλίας Καλυβινού που συγκίνησε και εξόργισε κάθε πολίτη της χώρας δεν αποτελεί, δυστυχέστατα, εξαίρεση. Εξαίρεση ήταν, βεβαίως, η ψυχική δύναμη αυτής της αδικημένης, ταλαιπωρημένης επί είκοσι τρία χρόνια, νεότατης γυναίκας, η οποία, διαισθανόμενη ενδεχομένως το τέλος, δημοσιοποίησε το Γολγοθά που χρειάσθηκε να διασχίσει, κατήγγειλε την ημιμάθεια, την αλλοτρίωση, την έλλειψη στοιχειώδους ανθρωπιάς από μερίδα του ιατρικού προσωπικού της χώρας, την προσπάθεια οικονομικής εκμετάλλευσης της ιδίας και της οικογένειάς της, τον ανορθολογισμό και τη γραφειοκρατία του δημοσίου συστήματος υγείας και την αποκλειστικά κερδοσκοπική τακτική του ιδιωτικού.
το φακελάκι, η αναλγησία, η αδιαφορία και τα παρεμφερή φαινόμενα, είναι ένα υποσύνολο μιας περιρρέουσας κατάστασης συστηματοποιημένης διαφθοράς και στυγνού ατομικισμού. Στην υγεία τα φαινόμενα αυτά αποκτούν άλλη οξύτητα, αλλά η αθλιότητα αυτή δεν είναι εντοπισμένη στο ΕΣΥ, κάθε άλλο. Η πραγματικά εθνική οικονομία της Ελλάδας είναι μαύρη, η αρπαχτή θεωρείται η μεγαλύτερη μαγκιά, ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί, η αλληλεγγύη είναι περιθωριακή πλέον έννοια και ο γιατρός που παίρνει φακελάκι, γεννιέται από την εμπέδωση και την αποδοχή ενός μηχανισμού γενικευμένης καθημερινής διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα και από την αποδιάρθρωση κάθε αξιακού συστήματος, την υποτίμηση ή την χρηματική αποτίμηση σε τελική ανάλυση, της έννοιας της αξιοπρέπειας. Για τον λόγο αυτό, η αναφορά της Αμαλίας στους γιατρούς που έκαναν το καθήκον τους και ακόμα περισσότερο, είναι μια ελπίδα ότι δεν έχουν ακόμα όλα σαρωθεί, ότι υπάρχουν ισχυρές αντιστάσεις. Αλλά δεν χτίζεις πουθενά στον κόσμο σύστημα υγείας βασισμένος μόνο στον "πατριωτισμό" των γιατρών, και ακόμα περισσότερο μέσα στο ηθικό φαρ-γουεστ της χώρας μας. Χρειάζονται κανόνες και ρυθμίσεις, και ένα κίνημα πολιτών, γιατρών και εργαζομένων στην υγεία που θα απαιτεί και θα ελέγχει. Του κινήματος αυτού σπόρος θα μπορούσε να είναι το μπλογκ της Αμαλίας. Από όλους εμάς θα κριθεί αν θα ριζώσει.
Η υποθεση μιας νεας γυναικας που περιεγραφε καθημερινα τα προβληματα της με το ελληνικο συστημα υγειας συγκινησε πολλους.
Η αρρωστια της μπορει να ηταν ανιατη, η ταλαιπωρια της ομως δεν ηταν αναποφευκτη. Το ελληνικο κρατος για μια ακομη φορα εδειξε πως μπορει να ταλαιπωρει τους πολιτες του χωρις λογο. Η γραφειοκρατια και παρεοκρατια που κυριαρχει στο δημοσιο δεν μας ριχνει απλα την ευημερια, καταρρακωνει το επιπεδο ζωης και εξευτελιζει ατομα σαν την Αμαλια που αξιζουν κατι καλυτερο.
Ας αναπαυθει αυτη η γυναικα εν ειρηνη, ελπιζω οτι εχει απαλλαγει απο τα βασανα της οπου κιαν ειναι. Ας ελπισουμε ομως να εφερε εστω μια μικρη αλλαγη στο συστημα το οποιο την βασανισε.
το θεμα δεν ειναι τοσο να θυμηθουν οι γιατροι το φιλοτιμο τους, αλλα να θυμηθουν οι πολιτες την αξιοπρεπεια τους. Φτανει πια με την καθημερινη διαφθορα, δεν μπορει να ανεχομαστε αυτην την σαπιλα. Κοστιζει στην ευημερια μας, κοστιζει στην ποιοτητα ζωης μας, ενιοτε κοστιζει δυστυχως και ανθρωπινες ζωες…
Φταίνε και οι δύο πλευρές.
Και οι γιατροί και οι ασθενείς.
Οι πρώτοι όταν ζητούν το φακελάκι, αλλά και οι δεύτεροι όταν ακόμα και χωρίς να τους ζητηθεί επιμένουν πολλές φορές να δώσουν. Από ανασφάλεια ότι δεν θα τους προσέξουν.
Είναι μια πραγματικότητα που έχει πάρει μορφή επιδημίας.
Ακόμα και αν ο γιατρός είναι ευσυνείδητος, εμείς οι ίδιοι τον διαφθείρουμε. Νομίζουμε ότι δεν μας προσέχει όσο θα έπρεπε. Οτι θα μας προσέξει περισσότερο.
Του δίνουμε χρήματα "για μια μπύρα", "για ένα καφέ" και προσβαλόμαστε κιόλας αν μας πει όχι!!!
Από φιλότιμο Ελληνικό φυσικά, αλλά καταστροφικό για τους συνανθρώπους μας και εμάς τους ίδιους υπό άλλες συνθήκες.
Να μην θεωρηθεί ότι προσπαθώ να ρίξω τις ευθύνες στους ασθενείς με όσα αναφέρω.
Απλά θεωρώ δεδομένο ότι υπάρχουν γιατροί σήμερα που προτιμούν να "ψοφήσεις" παρά να ασχοληθούν μαζί σου αν δεν τους τα σκάσεις.
Πρέπει αυτή η προσπάθεια να πάει παραπέρα. Να πάει σε ένα επόμενο επίπεδο. Αυτό του πως θα οργανωθεί ένα πόλεμος στο φακελάκι.
Δεν γίνεται διαφορετικά. Αλλιώς δεν θα έχουμε πετύχει τίποτα παρά ένα "μπαμ" που μόνο λίγα αυτιά θα πονέσει...
Πρέπει να αρχίσουμε να καταγγέλλουμε. Να φωνάζουμε να διεκδικούμε μια άλλη μεταχείριση.
Απεργούμε για μερικά ψωροευρώ και σιωπούμε για αληθινά εγκλήματα.
Πότε θα γίνει μια απεργία ενάντια στο φακελάκι; Ενάντια στην διαφθορά;
Χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες αλλά πέρα από διχαστικές λογικές που εκτρέφουν τέτοια φαινόμενα...
Πότε αλήθεια;;;;
Διάβασα σε άλλο ιστολόγιο ότι ο Βενιζέλος κατέθεσε το blog της Αμαλίας στην βουλή.
Μπράβο του αλλά δεν αρκεί.
Ας καταθέσει ένα νομοσχέδιο που να λέει ότι αν ιατρός συλλαμβάνεται επ' αυτοφόρω να παίρνει ή να ζητά φακελάκι θα απολύεται άμεσα. Χωρίς πολύχρονες δικαστικές διαμάχες. Ετσι απλά και γρήγορα. Και αν κάποτε δικαιωθεί να αποζημιωθεί και να επιστρέψει
Το ίδιο να συμβαίνει και για τις προμήθειες (έμμεσες ή άμεσες) που παίρνουν για φάρμακα και υλικά.
Το ίδιο και όταν έχει εφημερία και δεν είναι στην θέση του, όπως συχνά πυκνά συμβαίνει.
Αλλά και με σειρά άλλα σοβαρά προβλήματα που υπάρχουν στα νοσοκομεία και που κανείς δεν τολμά να τα ακουμπήσει.
Μεγάλο πραγματικά το φαγοπότι. Και είναι από τα δικά μας λεφτά. Τα δομημένα είναι κόκκος άμμου στην έρημο. Να δούμε ποιος θα είναι αυτός που θα ανοίξει τον φάκελο.....
δεν ειναι τοσο απλο, πρεπει να αποδιχθει η ενοχη πριν καταδικασουμε καποιον. Αλλωστε τετοιοι νομοι υπαρχουν
Μετά την Αμαλία ακολουθεί η υπόθεση της Βασιλικής.
Παρακαλώ πολύ διαδώστε την είδηση διότι η Βασιλική χαροπαλεύει αυτή τη στιγμή λόγο ιατρικού λάθους σε κλινική του Βελγίου. Βλέπετε, το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό.
Όμως δεν πρέπει να μείνουμε με τα χέρια σταυρωμένα.
Σας παρακαλώ θερμά μην προσπεράσετε αυτό το γεγονός.
Δημοσίευση σχολίου