Συνδράμει ο Παπανδρέου στην ενδυνάμωση της Ακροδεξιάς;

Ενα από τα πολιτικά ζητούμενα της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας: Υπάρχει στην Ελλάδα χώρος για κόμμα της Άκρας Δεξιάς; Συμβάλλει στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος να υπάρχει; Το ερώτημα υπάρχει από το 1977, όταν με την «Εθνική Παράταξη» στη Βουλή, το ιδρυτικό δόγμα της Μεταπολίτευσης έτεινε να αμφισβητηθεί.

Ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου – «ιδρυτές» του πιο αρτίου πολιτεύματος της χώρας - πέτυχαν να παραμείνει η Ακροδεξιά εγκλωβισμένη στα δυο μεγάλα κόμματα. Ακραία ρεύματα, ιδεολογήματα και συμπεριφορές διασκορπίστηκαν στο πολιτικό φάσμα. «Ακροδεξιοί κυκλοφορούν σε όλα τα κόμματα», έλεγε ο Θ. Πάγκαλος.

Εσχάτως στην πολιτική αγορά κυκλοφορεί ότι κάποιοι από το κόμμα του επόμενου Παπανδρέου συνδράμουν να εγκατασταθεί ακροδεξιό κόμμα στο μαλακό υπογάστριο του κόμματος του επόμενου Καραμανλή. Αν έχει βάση, είναι χρήσιμες δυο παλιές ιστορίες.

Παραμονές των εκλογών του 1985, παράγων του ΠΑΣΟΚ σχεδίαζε να πριμοδοτηθεί – από παρακρατικές και παρακομματικές πηγές - η δημιουργία «χουντοβασιλικού» κόμματος για να «κόψει ψήφους από τον Μητσοτάκη». Το πληροφορήθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου και διεμήνυσε: «Θα σου κόψω τα πόδια».

Το 1992 ήταν στην αντιπολίτευση και αδύναμος όταν τον βολιδοσκόπησε στην Εκάλη Αμερικανός αξιωματούχος για μια «συμφωνημενη» λύση στο Σκοπιανό. Την απέρριψε. Οταν ρώτησαν οι συνεργάτες του, απάντησε: «Δεν σκοπεύω να φτιάξω ακροδεξιό κόμμα στην Ελλάδα». Τα περιστατικά είναι χρήσιμα στον Γιώργο Παπανδρέου. Αλλωστε, δεν θα κερδίσει τον Καραμανλή λόγω Καρατζαφέρη, όπως δεν κέρδισε και ο Εβερτ τον Σημίτη λόγω Τσοβόλα. Το «κόμμα- σφήνα» είναι όπως έλεγαν στην Αμερική για την ποτοαπαγόρευση: «καλή ιδέα αλλά δεν δουλεύει».

Καλές διακοπές Γιώργο Λακόπουλε.